Saturday, July 30, 2005

Close Encounters of the Tating Kind.

4 comments:

jas said...

HOMAYGAHD!!!!

nakakatakot naman yan!

at nakakainis ang gumawa nyan sa kebigan mo. shiyet.

the precariousness of walking the streets of metro nowadays.

i hope your friend walks well again real soon.

Anonymous said...

napakadelikado na talaga lumabas ng gabi ngaun..tsk tsk tsk! kaya kayo wag na kayo lumabas pag gabing gabi na...kaya antayin nyo na lang mag madaling araw para hokey! ayos? apir!
tating can now jump,run and play dead...hehehe..peace out bro!
nges hu...

Rob Equiza said...

Well Jas, it cud have happened at any other time or any other place.
It was meant to happen, methinks.
And so does Tating. Blessing in disguise, it was. Pero oo nga, nakakatakot din at lalong nakakainis. Putek, mga hip-hop pa man din yung nagrarayot! Walang karapatan... Grrr.. Hehehe.

Hoy Batman! Kulera ka lipong ka. hehe..
Nano ka nga diri pa gad nakakalayog si Ngitats. Di pa ngani nakakasayaw!! HAha!
Belated Api Berdey, sangkay.. \m/,

jas said...

reminds me of our apartment in p.campa during college. nakakatawa pag bandang alas dose ng gabi parang ghetto sa new york. riot ng mga teenage kids batuhan ng pillboxes at mga bombilya ng ilaw. ang iingay, parang mga engot. sinigawan ng isang pinsan ko nagtakbuhan lahat. mga olats.